Για τους διανομείς

Συνάδερφε συναδέρφισα που δουλεύεις στη διανομή, πάνε τώρα σχεδόν 2 μήνες που ξέσπασε η πανδημία και στη χώρα μας. Στις τηλεοράσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαβάζουμε για τους ήρωες με τις λευκές και πράσινες ποδιές. Είναι πραγματικά ήρωες αυτοί οι άνθρωποι, γιατί τους έχουν στείλει σε μια μάχη χωρίς όπλα, με τραγικές ελλείψεις σε υγειονομικά υλικά, σε μέτρα προστασίας των ίδιων και των οικογενειών τους και στο δημόσιο σύστημα υγείας με την τεράστια υποστελέχωση και υπολειτουργία των νοσοκομείων.

Κανείς όμως δε λέει τίποτα για εμάς που συνεχίζουμε να δουλεύουμε κανονικά.

Και αν πριν ήταν μια φορά το μεροκάματο του τρόμου, τώρα είναι δέκα!

Ελάχιστα ως ανύπαρκτα μέτρα προστασίας από τις επιχειρήσεις για όλους εμάς που συνεχίζουμε να είμαστε στο δρόμο και να κάνουμε τη δουλειά μας όπως και πριν. Μια δουλειά που πολλοί συνάδελφοι αναγκαζόμαστε να είμαστε στο τιμόνι 10 και 12 ώρες για να τα βγάλουμε πέρα και να ζήσουμε τις οικογένειές μας. Μια δουλειά που κάποιοι την πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή!!!

Η καθημερινότητά μας είναι απλήρωτες υπερωρίες, τεράστια εντατικοποίηση, είμαστε ανασφάλιστοι ή με μισή ασφάλιση, δουλεύουμε σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας.

Δεν έχει θεσπιστεί έστω η παράδοση του φαγητού ή του δέματος στην είσοδο της πολυκατοικίας για να μην αναγκαζόμαστε να μπαίνουμε στα σπίτια των πελατών, να αγγίζουμε επιφάνειες που είναι εστίες μετάδοσης του ιού, όπως πόρτες, ασανσέρ κλπ. Έχουμε πάνω μας τη μεγαλύτερη εστία μετάδοσης του ιού που είναι τα χρήματα, με μόνο μέτρο προστασίας για αυτό ένα ζευγάρι γάντια, που σε πολλές περιπτώσεις με πρόσχημα το κόστος που έχουν και ότι είναι σε έλλειψη, μας δίνεται ένα ζευγάρι για να βγάλουμε μια βάρδια 10 ωρών.

Με πρόσχημα την κρίση κόπηκαν σε αρκετούς συναδέλφους λεφτά από μισθούς και μεροκάματα και μας ζητήθηκε να βάλουμε πλάτη «για το καλο της επιχείρησης».

Έχουμε ακούσει από τους εργοδότες μέχρι και το «να μη μας νοιάζει το μεροκάματο, αλλά τα tips», Όταν σχολάμε ερχόμαστε σε επαφή με τις οικογένειές μας, πολλοί από τους οποίους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Ακόμα και συνάδελφοι που είναι οι ίδιοι σε ευπαθείς ομάδες, αναγκάζονται να συνεχίσουν να δουλεύουν χωρίς κανείς να νοιάζεται για αυτούς.

Ζητάμε εδώ και τώρα:

• να δοθεί το επίδομα των 800 ευρώ και στους συναδέλφους που συνεχίζουν να δουλεύουν!!!
• Να γίνει αναστολή των χρεών που έχουν οι συνάδελφοι σε τράπεζες και εφορία, όπως και για τρέχοντες λογαριασμούς για ρεύμα, νερό, ενοίκια κλπ.
• Να παρθούν άμεσα μέτρα, τα οποία θα μας προστατέψουν από τον κίνδυνο να νοσήσουμε οι ίδιοι και οι οικογένειές μας.
• Να μας εξασφαλιστεί ότι δε θα κοπούν λεφτά από το μισθό και το μεροκάματό μας και δε θα χάσει κανένας συνάδελφος τη δουλειά του μετά το τέλος της κρίσης.
• Να σταματήσει εδώ και τώρα η εργοδοτική αυθαιρεσία που έχει ξεσπάσει σε βάρος όλων των συναδέλφων.
• Να μην μπουν και αυτά τα ελάχιστα και τσακισμένα εργασιακά μας δικαιώματα σε καραντίνα.
• Να παρθούν σε κάθε χώρο δουλειάς όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και υγιεινής όπως γάντια, μάσκες, αντισηπτικά κλπ.

Κανένας συνάδελφος να μη λυγίσει και υποκύψει στην εργοδοτική τρομοκρατία. Όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να τα καταφέρουμε!!!